Είδος με σχήμα λεπτό & βαθμιδωτά κωνικό, λεία πρωτοκόγχη 1 1/2 ελιγμών, επίπεδη και περιελιγμένη (σε απόκλιση από τον άξονα του οστράκου), τελεοκόγχη από 6 έως 8 ελιγμούς χαρακτηριστικού πριονωτού προφίλ (με τελείως επίπεδο το άνω τμήμα, ενώ κάτω από την χαμηλωμένη περιφέρεια κάμπτεται απότομα προς την βαθειά & τονισμένη ραφή), άνοιγμα οβάλ μικρό (γωνιώδες στο πάνω μέρος & λιγώτερο αιχμηρό στο κάτω), άτρακτο χωρίς δόντι και αδιόρατο ή απουσιάζοντα ομφαλό. Διαθέτει ανάγλυφο από 16 έως 20 πυκνές αξονικές ραβδώσεις αιχμηρού περιγράμματος (οπισθοκλινείς άνωθεν και εμπροσθοκλινείς κάτωθεν), καθώς και από 3 χαρακτηριστικά σπειροειδή κορδόνια μεταξύ περιφέρειας και ραφής (το χαμηλότερο συνήθως κρύβεται από τον επόμενο ελιγμό), η αλληλοτομία των οποίων δημιουργεί κόμβους. Ο τελικός ελιγμός διαθέτει ενίοτε και 4ο κορδόνι στο ύψος της ραφής, ενώ στη βάση διακρίνονται λεπτότατες αξονικές. Το όστρακο είναι λευκό, λαμπερό, ημιδιαφανές (ή και κιτρινωπής χροιάς). Το γένος tragula δανείζεται την ονομασία από την μορφή είδους ακόντιου με λαβή ρίψης συναντώμενο σε πολλούς αρχαίους λαούς, το οποίο διέθετε την χαρακτηριστική πριονωτή αιχμή, που απαιτούσε αποκοπή προκειμένου να αφαιρεθεί από την πληγή. Το συγκεκριμμένο είδος (και μοναδικός εκπρόσωπος του γένους) φέρει τον εύστοχο προσδιορισμό fenestrata ( = "παραθυράτη" ! ) λόγω της εικόνας της επιφανείας του οστράκου - ορατής και από το εσωτερικό του ανοίγματος - με διαφανή ορθογώνια μεσοδιαστήματα του πλέγματος αξονικών & σπειροειδών. Με την ευκαιρία αυτού του παραδείγματος, αναδεικνύονται και πάλι η ακρίβεια και η πληρότητα περιγραφής πραγμάτων και εννοιών που διαθέτουν σε ανυπέρβλητο βαθμό οι κλασσικές παλαιές γλώσσες - θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η ελληνική και η λατινική.