Είδος της νότιας Μεσογείου (αρχικά καταγραφέν στην Τυνησία), πυργοειδούς, αδύνατου & κωνικά οξύληκτου σχήματος, με περίπου 7 έως 9 ελιγμούς ταχείας ανάπτυξης (οι τελευταίοι 2 εκ των οποίων - ενίοτε - σχεδόν κυλινδρικοί), άνοιγμα οβάλ (συχνά κάπως ακανόνιστα διεσταλμένο), χείλος αιχμηρό. πλήρες και κατά το πλείστον ισχυρά αναπεπταμένο (συνήθως με ασθενή ή εμφανή κιρσό όπισθεν αυτού) και ομφαλό κρυμμένο από το χείλος. Διαθέτει ανάγλυφο από περίπου 10 πολύ ισχυρές, αλλά αμβλυμένες, αξονικές μακρόστενες γλυφές, οι οποίες γεννώνται από ισάριθμους ήβους (διογκώσεις) στην περιφέρεια, καθώς και από αδύναμες σπειροειδείς γραμμώσεις μεταξύ των αξονικών και στη βάση. Το είδος εμφανίζει έτσι χαρακτηριστικό προφίλ "λειωμένου παγωτού", που προκύπτει από τις διεσταλμένες αξονικές πτυχώσεις στο κάτω μέρος των ελιγμών, προ των ραφών. Το όστρακο είναι λεπτό, σε άχρωμη διαφάνεια ή ημιδιαφανές,  λευκό γαλακτώδες, συνήθως μονόχρωμο με χροιά λευκόχρυσου και στερούμενο διακόσμησης (σπανίως με "φλογίτσες" μεταξύ των αξονικών). Το είδος διαθέτει αρκετή ποικιλομορφία, η οποία, αλληλοεπικαλυπτόμενη με τις αντίστοιχες παρόμοιων συγγενικών (όπως κυρίως του Rissoa membranacea και δή της f. labiosa), οδηγεί - πέραν των αναπόφευκτων συγχύσεων - και στην ταύτιση των 2 ειδών από αρκετούς μελετητές.